Celinda
Celinda trok van 1 September 2000 tot 22 December 2000 met haar Didge door Australie.
Hier kun je lezen wat ze in haar dagboek schreef.


VorigeHomeVolgende


29 November 2000 ; 0:45:04
Het heeft weer even geduurd, maar hier ben ik dan weer. Ik zit op het ogenblik bij de kunstenaar Terry Saleh.
Hier is zijn website: http://www.terrysaleh-art.com.au

Casey (links) en Terry (rechts) Hij maakt erg mooie dingen. Ik moet alleen wel zeggen dat ik hier niet zoveel beleef. Terry heeft het erg druk met zijn werk en wij, Casey en ik, hebben het erg druk gehad met Didgeridoo's inpakken en andere dingen als boemerangs en zo. Gelukkig is vandaag alles de deur uit gegaan. We zijn dus klaar om weer verder te reizen naar Sydney om Mark en Charlie te ontmoeten. Deze onmoetingen zullen niet al te lang zijn, maar Casey vertelt me dat we gewoon lekker veel lol gaan hebben. Anders dan hoe het hier is. Minder zaken en zo. 

# Wij zijn twee vrienden! Jij en ik! # Wat betreft het reizen met Casey. Het bevalt me prima. We kunnen het goed met mekaar vinden. In het begin was ik er eerlijk gezegd niet zo zeker van, maar het groeit. Dat merk ik en hij zelf ook. Daar hebben we het ook wel eens over gehad.

Nu moet ik je wel zeggen dat ik natuurlijk wel wat leuke dingen kan vertellen, maar daar wacht ik even mee. Ik heb namelijk beschikking over een vreselijk trage computer dus houd ik het kort zodat ik de tijd kan nemen om alles te versturen. Morgen moet ik namelijk ook al vroeg op. 5 uur 's ochtends en het is al 1 uur 's nachts. Dat wil zeggen dat ik nog maar zo'n 4 uurtjes kan slapen, voordat we gaan pakken.

Wel leuk hoor. Eindelijk naar Mark. Hopelijk arriveren we snel. We hebben alleen een beetje problemen met het busje. Hij lekt water dus hij raakt iedere keer bijna oververhit. Hopelijk kunnen we daar morgen heel vroeg al iets aan doen. Ach, we zullen wel zien.

Nu even iets heel belangrijks. Het dilemma Kerst begint nu echt op te spelen. Ik heb vandaag geinformeerd naar een plaats in het vliegtuig om voor kerst weer in nederland te zijn. Het was eigenlijk al niet meer mogelijk, maar ik heb het voor mekaar gekregen om een plekje te veroveren. Ik heb maar ja gezegd, want als ik nu nee zeg krijg ik misschien spijt. Dan kan ik echt niet meer naar huis met kerst. Toch twijfel ik. Ik wil nog graag terug naar Cairns. Daar heb ik het erg fijn gehad en als ik daar kerst zou kunnen vieren, dan denk ik dat ik dat best graag zou doen. Mijn vriendinnen in Cairns: Myrna, Yuki, Ikke en Sarah Maar dat hangt dan ook een beetje van de mensen daar af. Ik weet namelijk niet of ze mij als gast willen. Ze hebben al 1 gast meer en misschien word ik dan wel te veel. In ieder geval zou ik dat wel kunnen begrijpen. Voor mij is dat ook niet zo'n ramp. Dan ga ik lekker thuis kerst vieren. Dat lijkt me heerlijk. Ik vind het alleen moeilijk om de vrienden die ik in Cairns gekregen heb te moeten verlaten. Dat wil ik niet graag. Maar als ik verder ga kijken naar wat ik nog te zoeken heb in Oz, zegt mijn gevoel dat de koek op is. Misschien stel ik jullie dan wel teleur, maar ik weet eerlijk gezegd geen mogelijkheid om te bereiken wat ik wil bereiken, zoals de bush in gaan en met aboriginals leven. Dat is echt niet gemakkelijk geregeld. Je moet contacten hebben en ik weet echt niet hoe ik die moet krijgen. Natuurlijk heb ik contacten met Charlie en Mark, misschien dat die me kunnen helpen, maar als ik langer ga blijven dan denk ik dat ik het toch weer moeilijk vind om weer verder te gaan reizen. Weer nieuwe mensen ontmoeten, weer wennen aan de omgeving. Dat vind ik erg moeilijk. Zeker als ik toch nog de kans krijg om met Aboriginals te leven is het toch moeilijk. Ze hebben andere gewoontes en ze leven gewoon niet zoals wij. Dat maakt het ook moeilijker en als ik er over nadenk weet ik niet of ik daar graag al teveel tijd in ga steken. Misschien met de wat meer ingeburgerde aboriginal. Dat is heel anders. Ach, ik zie wel. Als blijkt dat ik met kerst toch in Cairns blijf, dan moet ik toch eerst gaan werken om aan geld te komen. Dat geld zal tegen de tijd dat ik daar terug ben wel bijna op zijn. Dat zou ik overigens na Kerst helemaal niet erg vinden. Dan is er geen haast meer voor mij om thuis te komen. Natuurlijk vind ik het fijn om mijn vrienden weer te zien, maar dat komt natuurlijk zeker ook wel weer. Maar het is anders als ik de vriendenkring die ik hier heb opgebouwd te verlaten. Ze komen namelijk allemaal uit Australie en ik zie ze dus niet zomaar weer terug.

Goed, ik houd jullie op de hoogte. Ik neem contact op met mijn vrienden in Cairns en dan weet ik denk ik al zeer snel of ik de vlucht moet doorzetten of niet.

xxx Ceetje.


VorigeHomeVolgende