Celinda
Celinda trok van 1 September 2000 tot 22 December 2000 met haar Didge door Australie.
Hier kun je lezen wat ze in haar dagboek schreef.

Van 1 Juni 2002 tot 19 Augsutus was ze weer terug in Oz en liep ze stage in het Territory Wildlife Park vlak bij Darwin.
Ook nu weer houdt ze op deze pagina haar dagboek bij.

2 September: Foto's toegevoegd!

[Reageer op mijn dagboek] [Lees de reacties op mijn dagboek]
[Terug naar Didge Web]


7 September 2002 ; 16:13:18
Zo, de eerste emailtjes van mensen die ik heb ontmoet in Oz zijn binnen. Het is bijzonder om van de mensen te lezen die je daar ontmoet, zeker omdat je bepaalde ervaringen deelt. Een ding wat ik erg interesant vond, was het volgende.

Namelijk, Ik heb vele mensen mijn foto's laten zien en zoveel mogelijk geprobeerd de verhalen er achter te vertellen. Ik moet zeggen dat me dat altijd is tegengevallen. Het is erg moeilijk om een exact beeld te geven. Nu moet ik wel zeggen, dat het op deze manier met een dagboek op internet iets gemakkelijker gaat, omdat ik alles wat ik wil vertellen ook kan vertellen, terwijl ik zo met de foto's altijd een boel vergeet en er snel doorheen vlieg, omdat het anders dagen duurd, voordat we klaar zijn met foto's kijken. Afijn. Ik heb dus nu gelezen, dat Olivia (ontmoet in de ArtsFactory) precies het zelfde probleem had. Ze vertelde dat ze denkt dat mensen die er zelf niet bij waren, waarschijnlijk nooit helemaal zullen begrijpen wat we meegemaakt hebben.

Ze heeft natuurlijk gelijk, maar dat neemt niet weg, dat ik iedereen zo'n gelijke ervaring niet gun. Iedereen die altijd mijn dagboek heeft gelezen, zal ergens vast mooie dromen hebben over de tijd dat ze WEL geld hebben om een vliegticked te betalen en naar Oz te vertrekken. Ik kan niets anders zeggen, dan het gewoon te doen.

Ik hoop dat iedereen nog steeds van dit dagboek geniet en ik hoor graag van deze mensen hun mening. De foto's staan er nu bijna allemaal op en misschien is het een goed idee, om bij deze foto's nog een uitleg te geven, zodra ik geinspireerd ben. Voor wat betreft mijn laatste verhaal in de Blue Mountains, er zijn nog enkele fot's die nog niet zijn ontwikkeld. Ik geloof dat het om zo'n 10, 15 foto's gaat, en zodra deze binnen zijn, dan zal ik daar nog iets over vertellen. Helaas is het rolletje nog niet vol, dus ik moet eerst het rolletje zien vol te krijgen, voordat ik ze laat ontwikkelen.

xxx Celinda

27 Augustus 2002 ; 11:19:32
Zo, nog even wat dingetjes.

Ik ben na mijn tijdje bush met Michael naar John gegaan. Een man, die bezig is om de muziek van de "Didgeridoo Dingo's" te bewerken voor hun nieuwe CD. Dit is een band waar michael in speelt, voor de gene die dat nog niet wist. Ze hebben een aantal hele mooie nummer, maar ook een boel nummer Just for fun. Michael was zelfs zo gek, om wat te zingen. Een nummer, wat zeker de moeite waard is, is Phantom Falls. De naam is gebazeerd, op een natuurverschijnsel. Ik geloof in de Blue Mountains. Waar zich achter een gebergte mist verzameld. Af en toe, komt de mist hoge dan de rots en dan zie je dus deze mist over de rand hiervan vallen, net als bij een waterval. Ik heb het nooit gezien, maar Michael heeft me beloofd eens een foto op te sturen hiervan. Ik zal er nog eens naar vragen. Ik moet zeggen, dat het heel bijzonder klinkt. Net als het nummer zelf overigens. Het klinkt echt heel gaaf. Een rustig nummer, met een reggae ritme. twee begelijdende didgeridoo's en Michael als solist. Helaas voor jullie, kan ik niet meer vertellen als dit. Het nummer is nog niet uitgebracht, dus je kunt het nog niet beluisteren. Gelukkig heb ik het zelf zo vaak gehoord nu, dat ik het nummer af en toe in mijn hoofd heb zitten. Hopelijk wordt het nummer snel uitgebracht.

Er zijn nog veel dingen die ik wil vertellen, maar ik weet nu even niet zo snel wat, het is gewoon te veel. In ieder geval komt dat nog wel als de foto's er zijn. Misschien dat ik dan direct wat uitleg geef bij de foto's

xxx Celinda

25 Augustus 2002 ; 21:31:59
Zo, er is weer een lange tijd overheen gegaan, sinds de laatste keer dat ik schreef. Ik moet dan ook wel even zeggen, dat er weer veel is gebeurd. Ik moet dan ook zeggen, dat ik inmiddels weer in Nederland ben. Namelijk mijn tijd zit er weer op (helaas) en vanaf volgende weer begint mijn school ook weer. Maar daar wil ik het eerlijk gezecht niet over hebben.

Wel kan ik jullie nog veel vertellen over mijn laatste week in Oz. Namemlijk, de laatste dag in Katoomba, heb ik (geloof het of niet) regen en zelfs sneeuw zien vallen. Dat was zo vreemd. Zeker als je al zo'n lange tijd geen regen hebt gezien.

Maar goed, ik was gebleven bij mijn verhaal over mijn tijd in Sydney. Helaas is het me niet meer gelukt om naar Casey te gaan. Ze woonden iets verder weg als ik had gehoopt en omdat ik met Michael de outback in zou gaan, had ik niet lang de tijd om op bezoek te komen. Een dagje maar, maar aangezien de reis heen alleen al 4 uur zou duren zat dat er dus niet meer in. Helaas!

Maar goed, wel ben ik dus donderdag op vrijdag met Michael terug gereden naar de Blue Mountains. Daar wist hij van een aantal hele mooie plekjes, waar hij vroeger als kind al vele malen met zijn familie was geweest. Dit zijn niet gewoon een aantal mooie touristische plekjes, nee, deze zijn echt ver de outback in, weg van de gewone weg. Wet een 2 wiel aandrijving, zijn we een weg opgegaan, die eigenlijk bedoeld was voor 4 wiel aandrijving. Dat was dus een beetje een risico, maar wel cool. Het is dan ook gelukt om helemaal zonder een schrammetje aan de auto op de plaats van bestemming aan te komen. Vanaf hier, moesten we nog zo'n half uur lopen, door de bush met onze backpacks om uiteindelijk bij een plek te komen, die ZOOO verschikkelijk mooi was. Er was een rotsgebergte, waar een overhangende rots een mooie bescherming gaf voor eventuele regen en daar hadden we dan ook ons kamp opgeslagen. Als je dan verder via de ongerepte natuur naar beneden klom, kwam je bij een rivier, waar wel 3 verschillende watervalletjes op uitmonden.

Dit gebied was schitterend. Alles was er prachtig begroeid en het water was glashelder. Voor ons was dit ook de enige waterbron, waarvan we dus ook ons drinkwater verzamelde. Wel was een ding erg merkwaardig. Dit gebied, was een van de gebieden, die was getroffen door de bosbranden een paar maanden geleden rondom Sydney. Hoe verder je dan ook weg ging, van het water, hoe minder groen het werd. Alles was erg kaal geworen. Michael vertelde, dat het zo kaal was, dat je er gemakkelijk door de struiken heen kon, terwijl het normaal gesproken dicht struikgewas was. Hij was erg onder de indruk van alles. Gelukkig, was dat beneden bij het water dus wel iets anders.

Wat wel erg vreemd was, was dat er bijna geen dier te bekennen was in de verste verte. Met een beetje geluk hoorde je een vogel fluiten en zag je er ook een paar rond vliegen, maar buiten dat, was het bijna muisstil. Geen geritsel in de struiken. En wat ook vreemd was, was dat we wel een boel mieren nesten zagen, maar geen een mier. Het maakte alles een beetje tot een spookland.

Het volgende was dit. Het land was verder vreselijk droog. Het zand was zo droog, dat het als rook omhoog stoof, als het ook maar een beetje in beweging kwam. We moesten dus ook erg voorzichtig zijn met het maken van een kampvuur. Gelukkig is alles goed gegaan.


We hebben die avond heerlijk gegeten en het vuur was lekker warm. Dat moest ook wel, want het was die avond vreselijk koud. Voordat we gingen slapen, hebben we ook nog didgeridoo gespeeld. HEERLIJK!!! Das wel effe wat anders met iemand naast je die zo vreselijk goed is. Toch moet ik zeggen, dat dat allemaal erg snel went en op den duur keek ik er dan ook niet meer zo van op van wat hij allemaal speelde. Het werd allemaal heel vertrouwd.

Goed, voor zover houd ik het weer even bij.

Alleen nog dit, vanaf morgen zijn er weer een heleboel foto's binnen en ik hoop zo snel mogelijk deze foto's samen met Roland op mijn dagboek te zetten. Blijf dus af en toe even kijken. Ook naar de eerdere verhalen, want ook hiervan zijn nog vele foto's die alles een beetje verduidelijken.

xxx Celinda.



13 Augustus 2003 ; 18:37:21
Zo, ik moet me even verontschuldigen voor die laatste mail. Ik moest het heel erg snel afbreken om het nog optijd te kunnen verzenden voordat mijn tijd op was. Gelukkig was ik nog net op tijd en konden jullie het hele verhaal lezen.


Goed, ik heb hier nog even kort het vervolg. Ik ben ik de Blue Mountains naar de 3 sisters wezen kijken en Echo point. Erg mooi.

Inmiddels ben ik naar Sydney vertrokken en ik heb een nacht bij Michael geslapen. Vandaag heeft hij me een stukje van Sydney laten zien en vanavond maakt hij Spagetty voor me. Hihi.

Verder heb ik een email gehad van Casey en ik hoor dat hij en Katherine de blijde ouders zijn geworden van Casandra. Gefeliciteerd. Hopelijk kan ik nog een glip van de baby opvangen voordat ik terug ga naar Nederland.

Verder kan ik allen zeggen dat Michael en ik waarschijnlijk aan het einde van de week twee dagjes bush gaan. Waarschijnlijk vrijdag en zaterdag.

Goed, daar vertel ik later wel weer over.

xxx Celinda


11 Augustus 2002 ; 21:22:57
Zo dan nu het vervolg van mijn verhaal, ditmaal vanuit de Blue Mountains in Katoomba.

De laatste paar dagen in Byron waren heerlijk. Eigenlijk wilde ik helemaal geen afscheid nememen van mijn vriende die ik daar heb gekregen. Ik heb een super tijd gehad. Er is nog een vuurshow geweest, met de Poi's waar ik het eerder over heb gehad. Dat was echt te gek. Ik heb er overigens ook foto's van gemaat. Verder is er nog een Filmploeg geweets niet de hele dag heeft gefilmt in het hostel. Ik weet ook zeker, dat ik in beeld ben geweest, want bij 1 shot ging de presentator pal naast me zitten met een camera op zijn snoet gedrukt.

Ik ben nog naar The Lord Of The Rings gegaan, in de bioskoop die ook een echte hippieuitstraling heeft. Het was een nachtfilm. Ik heb mijn kussen mee genomen en ik ben languit op 1 van de matrassen voorin de zaal gaan liggen. Ja, je hoort het goed. Matrassen. Of eigenlijk, tweepersoons luie zitbanken. Helaas was het een nachtfilm, wat betekende, dat ik alleen het begin en het einde heb gezien. Hihi. ;-) De halve zaal lach te slapen. hehe!! Echt grappig. Tja, ik had het ook wel een beetje verwacht. Een kaartje kost dan ook maar $5, dus dat is niet al te veel. Nou, daarna maar snel naar mijn bed gegaan, 2 uurtjes geslapen en daarna met Olivia (een vriendin uit Schotland) naar de zonsopkomst gaan kijken. Tja, daarna om 7 uur weer terug gegaan. Ik mijn bed gekropen en nog maar weer 2 uurtjes geslapen. Daarna mijn spullen gepakt en uitgecheked. Want die avond ging mijn trein naar Sydney.

Ik heb de hele nacht in de trein gezeten. Ik heb geprobeerd te slapen, maar dat viel niet mee, met een snurkende man achter me. maar goed. In Sydney heb ik direcht een trein gepakt naar Katoomba in de Blue Mountains. Daar aangekomen heb ik Michael Jackson gebeld. 'sAvonds ben ik naar zijn concert met de Didgeridoo Dingo's gaan luisteren. Het was helaas van korte duur, want er was iets niet helemaal in orde met het geluid. Helaas dus. maar het gaf niets. Michael stelde me voor om me de volgende dag mee uit te nemen naar een paar mooie plekjes in de bergen.

Die volgende dag heb ik hem gebeld en hij heeft me opgehaald om half 3. Erg grappig was, dat hij zojuist een tweedehands auto had gekocht van een vriend. De auto was niet veel waard, maar het was wel de eerste echte auto die hij bezat, dus hij was een trotse nieuwe eigenaar van het wrak. hihi :) Lees en lach.

Het begon al met, dat hij niet weg kon rijden. Namelijk de koppeling wilde alleen maar in zijn achteruit inplaats van in z'n 1. Uiteindelijk is het hem toch gelukt, maar het probleem bleef iedere keer terug komen als hij ergens terug moest schaken of zo. Verder zat er geen stuurslot op het stuur, maar Jacko was van alles voorzien en hij had een nieuw slot gekocht. Na 10 minuten proberen het ding uit de verpakking te krijgen, was het dan eindelijk gelukt. hihi, toen het slot erop zat ging de duur niet meer dicht. Giller. Oh wat heb ik gelachen die dag. Maar dat was nog niet alles. We zijn nog een keer tegen het verkeer in gereden. Michael wist niet dat het sins de laatste keer dat hij geweest was op de plek die hij me wilde laten zien, de weg in een 1 richtings weg was verandert. Maar goed, dat was maar een kleinigheid. Achteruit terug gereden en daarna de goede weg in geslagen. We zijn naar een prachtige waterval wezen kijken en hebben daar nog een korte wandeling naar beneden gemaakt. Veel natuur gezien. Leuk vond ik het dat Jacko ook het een en ander hierover kon vertellen, omdat hij ooit verschillende cursusen hierover had gedaan.

Hij heeft veel over zijn jeugd gepraat, omdat hij in dit gebied is opgegroeid. Dat maakte het voor mij erg interessant. Ik wist nit dat hij in Nieuw Guinea was gebroen, maar al op zijn 4e was hij naar hier verhuist, dus vandaag dat hij gewoon een echte Ozzie is.

Goed, daarna zijn we naar een Aboriginal site gegaan. Eigenlijk was het prive eigendom, maar we hebben het hek genegeerd en zijn er gewoon heen gegaan. Ik ben erg blij dat hij me deze plek heeft laten zien. Overal om me heen, zach ik op deze berg de horizon en wat het allemaal nog mooier maakte, was dat ik een schitterende zonsondergang kon bewonderen, met een kleurenpalet van oranje, tot blauw en paars. Schitterend.

Daarna zijn we nog een wandelpad af gelopen. het werd donkerder en donkerder. Onder een overhellende rots hebben we nog eens 10 minuten zwijgzaam in de verte weg staan turen. Om beschrijfelijk hoe mooi dit was. Helaas kon ik geen foto's maken, want het was reeds veel te donker hiervoor. Maar ik zal dit nooit vergeten. Dit zal altijd in mjin geheugen gegrift staan.

Daarna zijn we terug gegaan naar Katoomba om iets te gaan eten. We zijn gaan Chinezen en daarna vroeg Jacko of ik het leuk vond om nog naar de 3 sisters te gaan kijken. Drie rotsen op een berg. Grote trekplijster voor toeristen. Dat hebben we dus gedaan. Het was inmiddels helemaal donker. Een deel van de rotsen was verlicht, maar ik kreeg niet echt een goed beeld van waar ik nu werkelijk naar keek. Michael vertelde me, dat al het zwart waar ik in wegtuurde, een groot ongerept stuk natuur was. Ik geloofde hem maar op zijn woord. (morgen ga ik het eens bij daglicht bekijken) We zijn 1 van de rotsen op gegaan en hebben een poosje didge gespeeld. HEEEEERLIJK!!! :) Nou, daarna zijn we via een te donker pad terug naar de auto gelopen. Ik zach echt geen steek voor ogen en ik moest Michael vast houden om te weten waar ik was. Ik denk dat ik nachtblind ben of zo, want hij scheen er geen problemen mee te hebben. Maar goed, dat was weer eens een heel ander avontuur.

Goed, helaas moet ik stoppen, want mijn


2 Augustus 2002 ; 17:35:40
Hallo allemaal.

Ik zit nu sinds 5 daagjes in Byron Bay. Dit is echt het einde. De hippy town van oz. Dat is echt weer wat anders. Het motto hier is, love peace en happyness. Veel surfers hier en vanalles te doen. Zoals Reiki, Tai Chi, Yoga, Didgeridoo les, (niet voor gevorderden) Poi. Zie ook:

www.homeofpoi.com

Dat is iets waar ik voor ben gevallen. Ik zit in The Arts Factory. Dat is een echt hippy hostel. Ik slaap in een Wigwam, of tipi, hoe je dat ook schrijft. En dat is een super ervaring. Er hebben al enkele spirituele experimenten plaats gevonden. Zo hoorden we, dat als we met z'n tienen allemaal met ons hoofd in het midden gaan liggen, dat we dan leuke dromen konden verwachten. Helaas is het niet gelukt de eerste keer. Maar er ontbraken dan ook 2 mensen. Toen heeft 1 meisje een droomvanger gemaakt, van echt natuurlijke materialen. Heel mooi, en later hebben we het nog eens geprobeerd, maar het mocht niet baten. Ik denk dat je echt met zijn allen samen moet zijn en dezelfde emoties moet delen op dat moment. Daarna moet iedereen tegelijk gaan slapen. We denken dat het mogelijk is, dat je dan allemaal dezelfde droom beleeft. Ik weet niet, maar het klonk wel heel erg gaaf om te proberen. Jammer dat het niet is gelukt.

Nu moest ik helaas de tent verlaten, want ze wilden hem vandaag en morgen opnieuw schilderen, voor een tv opname die op maandag plaats zal vinden. Hopelijk kan ik daarna terug daarin.

Ik weet overigens niet voor hoe lang, want ik ben uitgenodigd door Michael Jackson (de Didgespeler) om naar zijn optreden te komen luisteren en kijken in de Blue mountains. Ik weet niet hoe ver dat precies is, maar ik mag ook eventueel daarna bij hem blijven als ik dat wil. Dat lijkt me heerlijk. Ik zal zien of ik ik het kan halen. Het is de 9e augustus. Ik denk dat ik hem maar eens bel. Het zal wel moeilijk zijn om Byron te verlaten, maar we zullen wel zien.

Korte omschrijving van Byron. Dit is een magisch dorp. Dolfijnen, strakke stranden. Hele hoge golven, een mooie vuurtoren en met een beetje geluk zie je hier zelfs walvissen. Ik ga binnenkort nog maar eens een kijkje nemen. (foto's maken zal wel moeilijk zijn)
Nou, verder heb ik niet veel te vertellen behalve dat de nieuwe foto's binnen zijn. Ik hoop dat het mogelijk is om ze op het web te zetten, omdat iedereen thuis met vakantie is en ik weet niet of Roland de foto's kan ophalen. Nou ja, ik hoop binnen kort meer te weten. We zullen wel zien. Verder de ArtsFactory, het hele hostel is gelegen aan een mooi stukje natuur, met een meer, waar veel wildlife is. Ik heb een enorme Python gezien midden in een boom boven het water van het hostel. Verder is er een deel waar mensen in tenten verblijven. Verder is er eiland, waar een soort huifkarren zijn waar je met z'n tweeen in kan verblijven. Dan heb je dus de Wigwam en een oude dubbeldekker bus, die totaal beschilderd is met kleurrijke taferelen zoals bloemen. Kortom, totaal anders dan alle hostels tot dusver. Verder hebben ze een bioscoop ook weer totaal beschilderd en vele vreemde bouwwerken, en kunstwerken.Voor ik weg ga, maak ik nog wat foto's van alles. Dit wil ik echt nooit vergeten en dat zal ook wel niet zo zijn. Ik moet eerlijk zeggen, ik wist af van het bestaan, maar het is nog beter dan wat ik verwacht had.

Zo dat is het wel weer voor nu.

Groetjes x Celinda.


28 Juli 2002 ; 15:50:14
Nou, hier zijn dan eindelijk wat foto's. Het is maar een stukje van wat ik allemaal heb meegemaakt, maar het is in elk geval een zeer goed begin. Er zijn nog meer foto's onderweg, maar ik weet niet wanneer iemand kans ziet ze in Nederland te ontwikkelen. Mijn ouders zijn namelijk momenteel met vakantie en mijn broer heeft ook andere plannen. Maar goed, we zullen wel zien.

Hier komt in ieder geval een samenvatting van de laatste dagen.

Ik heb in Darwin nog veel aardige backpackers ontmoet. Tom uit Engeland en Greg uit Ierland. We hebben veel met mekaar op getrokken, maar helaas komt aan alles een eind. Namelijk, Greg ging naar Kakadu National Park, Tom bleef nog een poosje in Darwin en ik ging naar Katherine. Afscheid in niet altijd gemakkelijk. Dat heb ik wel gemerkt. Maar goed, wie weet zien we mekaar ooit weer. Engeland en Ierland liggen ten slotte niet zover van mekaar verwijderd.

Maar goed, ik ben in een uurtje of 4 van Darwin naar Katherine gereden. Daar ben in naar Palmcourt Backpackers gegaan. Het was er erg gezellig en het hostel was prima. Ik ben die zelfde dag nog naar de Gorge gegaan, waar ik in een kano heb gevaren voor twee uurtjes. Het is niet veel, maar ik moet zeggen, dat ik bijzonder mooie dingen heb gezien. Natuurlijk heb ik ook alles op foto vast gelegd. Eigenlijk zou ik de volgende dag 's middags al weer door reizen naar Alice Springs, maar ik heb het zo erg naar mijn zin gehad in Katherine, dat ik nog maar een nachtje ben gebleven. (Wel met als gevolg, dat ik een dag minder had in Alice) Blair, een van de medewerkers van het hostel was erg goed in Poi. Dat is een soort sport met gewichtjes aan touwen, die je dan rond moet draaien, waarmee je sierlijke dans kunt uitvoeren. Vooral in het donker is het gaaf, als je lichtgevende uiteinden hebt. Ik geloof dat de website is: www.homeofpoi.com (maar dat weet ik niet helemaal zeker. Ik ga het eens opzoeken. Ik was op slag verliefd op deze sport. Hij heef het me een beetje geleerd en ik heb van hem voor $5,- een oefensetje gekocht, wat hij zelf had gemaakt. Ik heb nog niet veel kans gezien om te oefenen, maar ik weet zeker dat dat nog wel komt.

Goed, een andere reden waarvoor ik nog een dag extra ben gebleven, is omdat er die avond een corroboree zou plaatsvinden, van de zwarte Kaketoes. WOOOOOW!!! Dat is zeg maar het zelfde als de witte Kaketoe groep die enkele keren in Nederland heeft opgetreden. Toch was dit totaal anders. Dit was namelijk een echte corroboree, waar blanken welkom waren om een kijkje te nemen, maar ik denk dat er minstens net zoveel Aboriginals in het publiek zaten. Ook was er een Aboriginal groep, die van een eiland kwamen, noord van Darwin. (sorrie, ik ben de naam vergeten) De dans stijl had veel weg van wat Steve Goldsmith doet, evenals de manier waarop ze beschilderd waren. Ook was er bij hen geen didgeridoo begeleiding. De zwarte Kaketoe groep deed natuurlijk alle bekende songs van de cd en van wat we in Nederland hebben gezien, maar in plaats van 4 dansers bijvoorbeeld, stonden er nu wel zo'n 15 man rond het kampvuur te dansen. Ook waren de vrouwen aanwezig. Dat was echt fascinerend. Ze hebben een heel eigen rol binnen de groep. Ze blijven altijd aan de zijkant staan en wrijven hun voetzolen in de grond op de maat van de muziek. Dit gold ook voor de ander groep die optrad. Het waren nog kinderen en de meisjes uit deze groep hadden allemaal een versierd koord, waarmee ze dansten.


Ik heb van dit alles natuurlijk ook enorm veel foto's gemaakt.

Het einde was het bijzonderst. Het was de bedoeling, dat heel het publiek mee doet, maar wel met de vrouwen. Dat maakte het natuurlijk extra bijzonder. Zeer interactief en er wordt wel degelijk wat gedeeld, voor wat betreft de spiritualiteit binnen zo'n corroboree.

Goed, ik kan er uren over doorpraten, maar ik heb nog meer te vertellen.

Die volgende dag ben ik naar Alice gegaan. Het was een lange zit in de bus en we zijn de hele nacht doorgereden tot 5 uur in de ochtend. Toen ik de bus uit kwam, was het vreselijk koud. Zo rond het vriespunt. Ik heb dus al mijn zomerse kleren dus maar direct vervangen voor een lange trui en broek en dikke sokken. Gelukkig was ik op alles voorbereid.

In het hostel aangekomen (Annie's place) ben ik eerst een uurtje of 3 gaan slapen. Daarna heb ik een fiets gehuurd en ben ik naar Alice Springs Dessert Park gegaan. Dit was nu dat zusterpark van het TWF waar ik werkt heb. Ik moet zeggen dat het me wat tegen viel. Het was klein en iets te rustig. Weinig dieren, niets te beleven. Maar de fietstocht was zeker de moeite waard. Alice Springs is mooi gelegen, tussen mooie rotsgebergten.

's Avonds ben ik terug gekomen in het hostel en heb ik wat mensen ontmoet in mijn dorm (kamer). Een meisje uit Duitsland en een meisje uit Zwitserland. Erg aardig. We hebben in het backpackers restaurant gegeten van het hostel. Kamelen Lasagne (het echte vlees). Het was moeilijk te proeven, met al die saus en zo, maar wel lekker.
Oh ja, wat overigens erg toevallig was, was dat ik een meisje wat ik in het hostel in Darwin had ontmoet ook in het hostel in Alice tegenkwam. Hehe, Ze kwam uit Engeland en ze was even blij verrast als ik. We hebben nog een lange tijd gepraat.

De volgende dag al moest ik met het vliegtuig naar Brisbane. Daar zit ik dus nu. Ik kan nu niet echt zeggen dat ik me vermaak. Ik houd nu eenmaal niet zo van die grote steden. Mijn hostel (Yellow Submarine) is net buiten het Centrum gelegen, maar ik vind het hier nu niet bepaald tropisch. Ik weet nog niet of ik hier lang ga blijven. Eerst maar een kijken, waar Casey ergens uithangt. Die is rond deze tijd ook in Oz. Hopelijk kan ik hem nog zien, voordat ik naar huis ga. Evenals Katherine. We zullen wel zien.

Vandaag heb ik maar wat door de stad gezworven in de hoop wat interessante dingen te zien. Niet echt dus. Er zijn wel wat aboriginal didgeridoo shops met een veelbelovende voorgevel, maar het is niet meer dan wat toeristische rommel die er wordt verkocht. Wel heb ik in 1 winkel didgeridoo winkel enkele didgeridoos gevonden, die verdacht veel lijken op die van Mark Atkins. Helaas kon ik er niemand over aanspreken, want het was Zondag en dan was er niemand die er verstand van had. Maar goed, dat is dus mijn eerste ervaring voor wat betreft het leven in de stad Brisbane.

Vreemd is, dat ondanks dat Darwin ook een stad is, het daar toch heel anders is. Veel rustiger. Meer natuur en natuurlijk was het weer daar ook veel beter. Ik denk dat er niet veel zon meer voor me in zal zitten nu ik naar het zuiden afreis. Maar het is niet slecht in Brisbane. Overdag is het als het een beetje mee zit, zo'n 24 graden en 's avonds koelt het af tot zo'n 10 graden. Een beetje zoals een zomer in Nederland dus.

Tot zover mijn samenvatting over de laatste periode. Ik hoop snel weer iets leuks of bijzonders te kunnen melden.

Groetjes,

Celinda xxx


22 Juli 2002 ; 13:59:20
Even kort.

Ik zit dus nog altijd in Darwin. Het is allemaal niet echt zo gegaan als ik had gewild. Het is moeilijk een goedkope manier te vinden om van Darwin via Katherine naar Alice Springs te gaan.

Maar ik moet zeggen, dat het allemaal niet zo erg is. Namelijk, ik heb een aantal leuke mensen ontmoet hier en we hebben heel wat gezellige dingen samen gedaan. M.A.W. Ik heb het reuze naar mijn zin. Ik heb nog niet eerder zoveel van Darwin heb gezien als deze keer. Ik ben naar het museum geweest. Dat was best interessant. Ik heb wat meer gezien van Tracy de Tornado die Darwin ooit verwoeste. Ik wist hier eigenlijk niet zoveel van, maar het is echt heel hevig geweest. Ik loop hier echt heel wat afstanden af. Ik ben naar een aantal night markets geweest. Die zijn altijd reuze gezellig. Het eten is hier ook erg lekker. Ik heb geen een keer in het hostel gegeten (behalve brood) omdat het er te smerig was om te koken. Ik ben daarom ook naar het hostel terug gegaan waar ik voor mijn baantje in het park voor twee nachtjes zat. (of was het nu drie?) Het is er allemaal wat netter en de sfeer is beter. Maar de mensen zijn wel gewoon het zelfde. Het waren allebei lekker rustige hostels.

Ik hoop vandaag mijn beslissing te nemen, over hoe ik naar Katherine ga. Waarschijnlijk betaal ik gewoon een busticket en plak ik er na Alice nog een vliegticket achteraan. Ze hebben een redelijke deal met me gemaakt. Ik denk dat ik dat maar doe.

Als ik in Alice Springs ben, dan ga ik het zusterpark van Territory Wildlife Park bezoeken. Ik denk trouwens niet dat ik daarna al te lang daar blijf rondhangen. Ik ga maar snel naar Brisbane en daarna naar Byron Bay. Ik heb gehoord dat het daar lekker relaxen is, dus dat zie ik wel zitten voor een weekje of zo. Even het echte vakantiegevoel. Al moet ik zeggen, dat ik dat hier ook wel heb hoor. Het is hier in elk geval warmer dan in het zuiden. Ik heb zelfs gehoord, dat het 's nachts in Alice kan vriezen. Dat is zo raar. Maar het is hier nu eenmaal winter. Sorrie, dat ik verder nog niet echt avonturen heb. Volgende keer beter.

xxx Celinda.

20 Juli 2002 ; 15:17:13
Zo, het heeft weer even geduurd en helaas zijn de foto's nog niet te zien, maar zover ik weet, zijn ze veilig bij Roland aan gekomen. Ze zullen dus zeer binnenkort op het scherm verschijnen. Blijf dus kijken. Mijn werktijd in het park zit er weer op, en ik ben terug in Darwin. Het is echt raar, om weer in hostels te moeten zijn. Echt niet zo lux hoor. Maar goed that's life.

Ik heb een Djalu didgeridoo gekocht in de Aboriginal Art gallery. Het was de beste van de shop. Ik moet wel zeggen, dat de tuut een beetje moeilijk te krijgen is, maar het instrument moet nog wennen aan de trillingen en ik natuurlijk aan het instrument. Het zit er allemaal, nu moet het er alleen nog uit komen.

Omdat de didge me zo'n $900 heeft gekost (wat meevalt, als je bedenkt dat hij voor deze prijs ook naar Nederland wordt gevlogen) ga ik proberen op een goedkope manier in Alice Springs te komen. Hopelijk met een tussenstop in Katherine. Om de Gorge te gaan bekijken. Misschien met een kano. Ik ben op zoek naar Backpackers die nog een reiziger kunnen mee nemen om de kosten te delen. Dat scheelt mij en hun in de kosten. We zullen zien.

Ik heb sinds mijn laatste verhaal niet zoveel bijzonders meer te vertellen. Alleen dat ik een moeder en zoon uit Frankrijk heb ontmoet. Ze slapen in mijn dorm en ik ben samen met ze naar de ondergaande zon aan zee wezen kijken, maar ik en Pierre-Paul zijn zijn moeder kwijt geraakt en we moesten toen in het pikke donker de weg terug vinden. We waren echt super moe van al het lopen, maar het was reuze gezellig.

De volgende dag, zijn we overigens naar een vis restaurant geweest. Voor $27 zoveel vis eten als je maar wilt. En het was overheerlijk. Ik denk dat mijn moeder wel jaloers zal zijn, als ik dit vertel. Helaas had ik mijn fototoestel niet bij me. Ik dacht dat het niet zoveel bijzonders zou zijn, maar achteraf was dat toch wel de moeite geweest. Nou ja, helaas. Zo gaat dat soms. Ik kan maar beter altijd mijn fototoestel bij me hebben.

Goed, ik houd het hier maar weer eens bij.

Groeten uit Oz!!!

x Celinda

9 Juli 2002 ; 16:36:29
Vervolg.

Natuurlijk laat ik Anansi niet onnodig lijden, dus voor mijn vertrek, zal ik hem vrijlaten.

Overigens als ik het diertje voer, is dat best interessant om te zien. Namelijk, hij heeft behoorlijke kaken en hij jaagt echt. Niet zoals de meeste spinnen dus, die een web maken. Dat maakt het best leuk. Ik denk overigens wel dat hij het niet echt naar zijn zin heeft in de fles. Soms heeft hij volgens mij wel in de gaten dat er iemand naar hem kijkt. Dan raakt hij in paniek en ik heb het idee, dat hij weet dat hij opgesloten zit. Dan verliest hij zijn eetlust en gaat haastig opzoek naar de uitgang. Maar die kan hij natuurlijk niet vinden. Dan laat ik hem verder met rust en daarna gaat het wel weer goed.

Hij heeft een hol gegraven en 's avonds komt hij naar buiten als hij honger heeft. Soms zie ik hem twee dagen niet. Dan ben ik bang dat hij is ontsnapt, maar dat kan echt niet, dus als ik hem dan weer zie, dan vertrouw ik erop dat hij echt niet eruit kan. Ik heb namelijk een luikje aan de bovenkant gemaakt, waar hij in principe door naar buiten kan, maar hij kan niet tegen het plastic omhoog kruipen. Daar zijn zijn pootjes niet op gemaakt.

Heb ik trouwens verteld hoe ik die naam heb verzonnen? Anansi is de spin uit een Surinaams sprookje of zo iets. Ik weet er het fijne niet precies van, maar ik vond het wel leuk om hem zo te noemen (het beestje moet toch een naam hebben).

Goed, genoeg over de spin. Het Kakkerlakken pletten heb ik voor het eerst echt in praktijk gebracht. Vreselijk, maar zolang als ze goed zijn afgekoeld in de koelkast valt het mee. Ze bewegen dan niet en dat maakt het minder eng. Je moet wel vlug zijn, want als het warmer wordt, dan gaan ze dus weer bewegen. Kakkerlakken hebben heel andere pootjes dan mijn Anansi en zij kunnen dus wel tegen alles omhoog kruipen, dus dat maakt het allemaal best vervelend.

Even tussen haakjes, dit is dus echt mijn laatste stageweek in het park. Ik heb het me toch een potje druk hier zeg. Raar, voor het eerst werk ik op een afdeling waar alles net zo druk en georganiseerd gaat als in Nederland. Ik was bijna vergeten hoe dat was. Gelukkig gaat het steeds beter en morgen is mijn begeleider er weer. Ik zal haar eens goed laten zien hoe veel ik ben verbeterd in de laatste dagen. Dat zal wel moeten, want er moeten bijna beoordelingsformulieren worden ingevuld. Da's best spannend, aangezien ik denk dat niet alle vragen op mij van toepassing zijn. Maar goed, daar verzinnen we wel wat op.

Een aantal werkzaamheden. Heeeeeeeel veel afwas. Voeren van de duiven, eenden, Curluw's (zoek maar eens op) Schildpadden en vissen. Parkieten, IJsvogeltjes e.d. en daarna het schoonspuiten van het pad. Dat kost me wel zowat twee uur, maar het moet gebeuren. Verder houd ik me bezig met het verzamelen van takjes, twijgjes en gras, voor de vogels die in deze periode hun nest maken. En natuurlijk doe ik veel extra onderzoek naar verschillende verblijven en dieren voor mijn stageverslag. Aldus genoeg te doen.

Oh ja, de fotorolletjes hebben Nederland bereikt. Op dit moment zijn het 50 foto's, maar ik heb er nog 25 gemaakt en het vierde rolletje is ook bijna vol (dus Anco maak je maar geen zorgen, ik maak echt genoeg foto's). Da's dus al 100 foto's. De leukste foto's zullen als ze zijn ontwikkeld ook in dit dagboek verschijnen en ik hoop dat ze een goed beeld gaan geven van wat ik hier allemaal meemaak.

Als laatste nog even dit, ik heb deze week twee nieuwe huisgenoten. Ze komen uit het oosten van Australie en werken in Taronga Zoo in Sydney. Op zich best aardige lui, maar ik ken ze niet zo goed. Misschien komt dat nog, maar het duurt natuurlijk nog maar 3 daagjes voordat ik weg ga. Of eigenlijk, ik ga vragen of ik van het weekend nog hier mag blijven om mijn zaakjes hier af te ronden voor het verslag. Daarna ga ik weer reizen. Die meisjes zijn er van het weekend geloof ik niet eens, dus ik denk niet dat dat een al te groot probleem zal zijn.

Wat ik heb besloten, is om toch mijn persoonlijke didge te laten maken. Misschien bij de Didgeridoohut hier in de buurt, maar anders heb ik hier een adres van een blanke Australier. Dave, de man van een van de verzorgers hier. Hij schijnt een goede didgeridoospeler te zijn in het park (veel mensen hier hebben er 1 thuis) en hij maakt ze zoals ik gehoord heb ook heel erg goed. Ik ben dus wel benieuwd of hij me kan helpen. Zo niet, dan ga ik dus als nog naar de Didgehut. Niet al te duur, dus waarom niet?

xxx Celinda.


4 Juli 2002 ; 17:29:01
Zo, dan nu nog 6 daagjes stage lopen en dan zit het er voor mij weer op (excl. weekend). Snel gaan die dingen (helaas) maar ik heb hier wel een super tijd. Zo bijzonder en zo anders dan Nederland. Ik kan dit echt niet vergelijken met mijn eerdere verblijf in Oz.

Goed, ik ga jullie nu toch iets vertellen. Ik heb minder leuke ervaringen met wat sommige dieren gevoerd krijgen. Namelijk Kakkerlakken. Op school moest ik al wennen aan de krekels, maar die vielen nog mee. Hier kweken ze dus ook nog die andere griezels.

Wat ik eens bij de dierenarts hier moest doen, was de krekels die ik gevangen had de poten uitdraaien. Konden ze niet weg springen. Aarghh!!! Dat was griezelig, maar dat overleefde ik wel.

Nu bij de vogelafdeling, voeren ze dus die kakkerlakken. Nu moet ik die griezels dus vangen (en ze zijn zo eng) de kop beet pakken en pletten tussen mijn vingers. Mijn hart bonkte in mijn keel toen ik dat hoorde. Nou, mij niet gezien. Ik heb gezegd dat ik het wel eng vond, maar tot dusver heb ik het nog niet hoeven doen. Wel heb ik ze een aantal keer moeten voeren (ongeplet). Ik voelde ze gewoon over mijn arm kruipen. Toen dus maar zo uit het zakje geschud in plaats van in mijn handen gepakt. (eigenlijk is dat niet de bedoeling, maar ja)

Dan wil ik jullie nu voorstellen aan Anansi mijn huisspin. Of eigenlijk is het een jonge wolfsspin. Griezelig he? Hij kwam op een dag om het hoekje van de keuken kijken en ik vond hem doodeng, maar ik wilde hem niet doden. Met veel angstzweet, tranen en moeite heb ik hem wonderbaarlijk genoeg weten te vangen en in een luciferdoosje kunnen krijgen. Daarna heb ik heb in een 2 liter Cola fles gestopt. Ik heb de fles eerst mooi aangekleed met zand, bladeren en takjes voordat ik heb hierin heb gestopt. Nu ben ik dus elke middag en avond kleine torretjes en vliegjes aan het vangen voor hem. Hihi. Is dat diertje ook weer blij. Hij is dan wel niet zo heel erg groot, maar hij is dan toch nog wel 3 cm. doorsnee (met poten) en zijn lijfje zal 10 mm zijn.

Ik vertel een andere keer verder. Sorry, ik moet afsluiten hier.

Tot snel.

Celinda

1 Juli 2002 ; 17:02:08
Alweer een dag uit het leven van mij in Oz.

Er is weer een poosje overheen gegaan en nu zit ik dan bij de volieres. Het is er echt erg mooi en het is vast allemaal erg leerzaam, maar ik moet zeggen dat ik overal al best wel vol van zit. Het was beter geweest (bij nader inzien) als ik wat langer op 1 plek kon blijven. Dan kon ik wat meer vaardigheden op doen. Van de andere kant kan ik nu wel meer zien van het park. Het is alleen niet gemakkelijk om iedere keer met nieuwe vreemde mensen te werken. Ik vind het niet moeilijk om contact te maken, maar omdat het van korte duur is, doet niemand echt moeite om me te leren kennen (Wat ook begrijpelijk is). Daar wordt ik wel een beetje moe van. In de tijd buiten het werken om doe ik erg weinig. Ik relax veel en dat is goed, maar ik wil graag ook onder de mensen zijn. Gelukkig heb ik over twee weekjes echt vakantie en dan kan ik lekker gaan reizen. De backpackers zijn gelukkig iets gemakkelijker om een gezellige tijd mee door te brengen.

Goed, genoeg gezeur. Nu even iets veel leukers.


De afgelopen week waren mijn buren met vakantie. Zij zijn die mensen van de jonge kip en ook van een aantal eenden. Ik heb beloofd een beetje een oogje in het zeil te houden als zij weg waren. De kip kwam me regelmatig een bezoekje brengen. Toen ze in mijn keuken was en ik mijn tijd met haar aan het verdoen was haar proberen rijst te voeren, hoorden we een geluid in de tuin. Ritselende bladeren. De kip leek erg geschrokken. Ze stond stijfstil en maakte een vreemd geluid. Ik ben gaan kijken. Was daar gewoon een Varaan van 1,5 m die even een ommetje aan het maken was in onze tuinen. Ik ging mijn fototoestel pakken, maar toen ik terug kwam zag ik dat het dier van mijn tuin naar die van de buren was verhuisd, met die lieve eendjes. Ik heb de kip toen voor de zekerheid maar even bij mij in de keuken opgesloten en daarna ben ik Grand (van een paar deuren verder) gaan halen. Hij is de reptielen man van het park (samen met vele anderen overigens). Toen hij het dier kwam halen, kon hij zijn ogen niet geloven. Zo groot als het dier was. Samen hebben we het dier gevangen. Het dier leek niet echt geinteresseerd in de eenden, maar wilde naar buiten. Hij heeft zijn kop door het hek gestoken, maar kon niet meer los. Eerst moesten we hem dus ook nog eens bevrijden. En geloof me, deze dieren zijn sterk. Dus dat viel niet mee. Eerst wilde trotse Grand het dier aan zijn familie laten zien (en aan de buren maar die waren er niet). Toen hebben we hem bij Barry Springs vrijgelaten.

Wat een avontuur was dat zeg. Hihi, wat betreft de afgelopen week en de werkzaamheden. Ik heb inderdaad een kangaroe de fles mogen geven. Toch valt dat niet mee, als de dieren niet aan je gewend zijn. Jammer dus dat ik daar maar een week kon zijn. Verder heb ik bij de grote zoogdieren de hokken uitgemest. Niets bijzonders, maar wat wel erg vervelend was waren de zandvliegjes die daar rondvlogen. Heel mijn benen onder de jeukende bulten. Ik heb dus al een week alleen met een lange broek rond gelopen. Gelukkig is het niet te warm, dus dat is niet zo erg. Nu zijn de bulten bijna weg gelukkig, maar ik denk dat ze wel lang zichtbaar blijven als donkere vlekken op mijn benen. Hopelijk verdwijnen die ook nog.

Ik ben dit weekend met Grand ook nog naar de Didgeridoo-hut geweest. Daar kun je je eigen didge laten maken. Ik weet niet of ik het doe. Ze hebben er erg goede artiesten, maar hoe de didgeridoo's zijn weet ik niet. Ookal mag ik zelf aangeven wat ik wil. Ik weet niet welke houtsoort ik moet nemen en zo. Wel weet ik dat de shop Aboriginal owned is. Dat is dus goed. Ik heb er ook een artiest aan het werk gezien. Ik moet zeggen, dat het er allemaal wel veelbelovend uitzag. Met barkpaintings en al. Ik neem een weekje bedenktijd. Misschien doe ik het wel. Het is niet te duur, maar ik overweeg nog steeds om een Djalu didgeridoo te kopen. Die kans krijg je niet vaak. Ik bedoel, ze zijn niet in Nederland te koop.

Goed, dat was het wel voor nu.

Groetjes en xxx Celinda


24 Juni 2002 ; 21:07:38
En toen was het weer tijd voor een verhaaltje.

Mijn laatste dag bij de dierenarts zit erop. Ik heb er zo verschrikkelijk veel geleerd. Een van de allercoolste dingen was, dat ik een volwassen valk heb gevoerd. Je weet wel, met zo'n handschoen. De vogel komt dan op de handschoen zitten en eet zo vlees uit je hand. Dat geeft echt een heel gaaf gevoel. Het is dan wel niet zo'n enorme vogel, zoals een adelaar of zo, maar toch. De dieren hebben zo'n grote ogen.

Verder heb ik geassisteerd bij het verbinden van diverse roofvogels, zoals onder andere een uiltje en een kleine havik. Helaas heeft de laatste het niet overleefd. Ik heb verschillende dieren een spuitje zien krijgen, maar soms is het beter zo. Vooral, wanneer een wilde vogel zo'n ernstig kapotte vleugel heeft. Deze dieren kunnen soms zelfs na een operatie niet meer vliegen en vooral voor wilde dieren is dat geen leven. Een spuitje geven is dan het beste.

Ik geleerd, hoe je van de uitwerpselen van dieren een preparaat kan maken en het onder de microscoop moet onderzoeken naar parasieten of parasieten eitjes. Dat vond ik ook erg interessant.

Verder heb ik een grote varaan samen met twee andere verzorgers in de houdgreep genomen, toen hij moest worden behandeld bij een wondverzorging. Het dier was zowat een meter lang. En sterk!!!

Vandaag was dan mijn eerste dag bij de jonge kangaroetjes enzo. Ik moest vandaag alleen meedraaien bij de grote zoogdieren. Dat hoorde ook bij dit deel van het park vreemd genoeg. Maar gelukkig hoef ik dat maar 2 dagen. Daarna ga ik naar de kraam afdeling. Ik heb al een kleine Joey vast gehouden van ongeveer 8 weken oud. (zo noemen ze een baby kangaroe) Verder heb ik baby vliegende eekhoorntjes gezien. Deze worden met de fles gevoerd en ze zijn niet groter dan 5 cm. ZOOO LIEEEF!!!

Wat ik vandaag wel heb gedaan, is een Wallaroo (kleine kangaroe) observeren. Deze was juist gecastreerd en moest nog ontwaken uit zijn narcose. Voordat dit gebeurde hebben ze hem terug geplaatst bij de andere Wallaroe's in het verblijf. Ik mocht lekker buiten in het zonnetje toekijken hoe hij het deed. Best grappig toen hij wakker werd en probeerde weg te springen. Eerst was hij in paniek. Hij vond het vast gek, dat zijn lichaam niet werkte zoals hij zou willen. Toen hij zijn evenwicht gevonden had, wilde hij wegspringen. Hij hopte recht op me af met zo'n blik van: "Oh nee, ik ga recht op dat mens af" Hihi. Toen stopte hij net op tijd en nam een afslag naar links. Hij verdween in de bosjes en wankel als hij was, heb ik hem verder gelaten voor wat hij was en via de mobilofoon duidelijk gemaakt dat alles goed was met hem.

Tot zover mijn avonturen.

x Celinda


14 Juni 2002 ; 18:23:57
Hallo allemaal.

Ik heb deze week bij de dierenkliniek van het park stage gelopen. Het was zeer bijzonder en ZOOO anders dan in Nederland. Namelijk, ik heb gezien hoe een vliegende hond werd behandeld van een kapotte vleugel, ik heb eitjes van een lintworm onder een microscoop bekeken en een vreemde bloedziekte bij varanen. Verder heb ik een Australische hobby vrijgelaten. Dat is een soort valk. Ik heb vandaag een operatie gezien van een giftige Australische slang. Ik weet niet wat voor soort. Hij was aangereden en was op verschillende plaatsen letterlijk open gereten. Vele ribben waren verbrijzeld en op 1 plek kwamen zelfs zijn ingewanden eruit. (niet zo fris dus) Het was erg interessant om te zien hoe zo'n operatie verloopt.

Ik heb voor het eerst een echte Ozzy Barbeque gehad. Lekker!!! Gewoon vlees en uien op de barbeque, en verder veel verse groente en brood. Alles tussen twee sneeen mikken, met veel ketchup en/of mayonaise. Goed aanduwen. EET SMAKELIJK!!! Klinkt erg ongezond he? Maar het lijkt wel of iedereen hier alles kan eten zonder dik te worden. Namelijk, het is hier veel warmer, dus het meeste vet wordt gewoon weer uitgezweten.

Iets over de wilde natuur hier. Het stikt hier van de Waliby's, Kaketoes en grote Parkieten. Zo mooi. Raar is wel, dat het niet meer zo opvalt na verloop van tijd. Je raakt eraan gewend. Net als de gekko's en de spinnen 's nachts. Alleen die grote spin die ik laatst voor op de stoep zag hoef ik echt niet in mijn huis tegen te komen hoor. Dan flip ik echt denk ik.

Ik heb overigens niet alleen goede dagen hoor. Soms is het wel wat eenzaam hier. Ik heb veel aardige mensen ontmoet, maar we zijn niet bevriend genoeg om leuke dingen te gaan doen. Ik hoop dat dat nog wel komt. Zo niet, ook goed, maar het maakt het wel wat gemakkelijker om de dagen goed door te komen. Ach, eigenlijk heb ik niets te klagen. Van de hele periode, waren het misschien 2 dagen dat ik het even wat stil had. Zo'n dag als vandaag, maakt dan veel goed en dan voel ik me echt thuis.

Het feit dat alles hier zo anders is en de afstand spelen natuurlijk bij het bovenstaande ook wel een beetje een rol.

Morgen heb ik weekend en ik heb besloten om met een vrouw uit de straat naar een hobbywinkeltje te gaan. Ik denk dat ik daar eens goed ga inkopen. Kan ik tenminste op de dagen dat ik niets te doen heb een lekker kreatief zijn. Of misschien wel met mensen uit de buurt. Namelijk, ik ben al twee mensen tegen gekomen die graag hobby-en. Ik heb er al echt zin in.

Verder heb ik het overigens erg druk, buiten de zaterdagen en zondagen om. Ik heb erg veel schoolwerk. Een enorm verslag wat ik moet maken over het park, maar ik moet zeggen dat het me goed afgaat. Bijna iedere dag heb ik wel een soort van interviewtje met iemand uit het park, die me specifieke info kan geven over bepaalde onderdelen van het verslag wat ik moet maken. Een ding weet ik zeker, dat dit verslag bijzonder goed zal zijn.

Volgende week ga ik nog een week bij de dierenartspraktijk meedraaien. Daar werkt een vrouw, die zich bezig houdt met fokprogramma's. Daar wil ik graag meer over weten.

Even nog iets voor de didgeliefhebbers. David B stond in de krant met dat Tribute festival. Vele mensen hier zijn erg in Aboriginals en didgeridoo's geinteresseerd. Ik kan dus wel mijn lol op. Sommige mannen kunnen zelf een beetje spelen, maar de beste van het stel heb ik nog altijd niet ontmoet. Wel heb ik ZEEER Bijzondere aboriginal didgeridoo's gezien. Iedereen weet precies waar hij goede spullen vandaan moet halen. Echte collecters items. (niet om te spelen dus) Ik heb een zeer oude Blanasididge gezien. Verder heb ik bijzonder fijne CrossHatching schilderijen gezien. Gewoon bij mensen thuis.

Ik heb gehoord, dat mijn buren (van de roofvogelafdeling) gaan proberen een optreden voor mij te regelen op het vlieg dek van de vogels. Dat is blijkbaar een soort podium. Ze willen zelfs proberen een microfoon te regelen. Ik weet niet echt of ik dat wel zie zitten, maar ja ik heb ja gezegd. Wie A zegt moet ook B zeggen toch?

Zo ik vind het wel weer genoeg voor vandaag.

Vele groetjes uit Oz

x Celinda


9 Juni 2002 ; 18:30:35
Hallo allemaal

Eindelijk is het dan zover. Het heeft even geduurd voordat ik jullie iets kon schrijven vanuit Territory Wildlife Park, maar het is hier dan ook niet gemakkelijk geweest om een computer te vinden waarop ik na werktijd nog kon internetten en emailen. Maar nu ik kennis gemaakt heb met een aantal van mijn buren, heb ik erg aardige mensen ontmoet, die het helemaal niet erg vinden als ik van hun computer gebruik maak.

Goed, ik begin bij het begin.

Ik heb een huisje tot mijn beschikking, aan de rand van het park. Alles is er aanwezig. Een badkamer, twee slaapkamers, een keuken, woonkamer en zelfs een behoorlijke tuin met een sproei installatie. Dit laatste is echt nodig, want het is hier zo droog. Verder valt het weer een klein beetje tegen. Vreemd hoor, voor Darwin, want het is hier niet meer dan 18 graden 's avonds en overdag kan het in de zon 30 graden zijn, maar het is niet vochtig, dus gelukkig niet benauwd.

De eerste week heb ik bij de reptielen en de nachtdieren gewerkt. Echt geweldig. Het park is een groot natuurgebied. Maar de afdelingen zijn wel wat klein. Gelukkig zijn alle dieren die ze hebben echt Australisch. De nachtdieren vond ik tot nu toe het meest interessant. 's Avonds gaan de daglampen en aan en overdag bootsen ze er de nacht na. De sfeer die er hangt, is onbeschrijfelijk. De dieren die dan actief worden zijn zo bijzonder.

Het is wel een beetje moeilijk om in het halve donker te werken, maar het is wel leuk, als je bijvoorbeeld, woestijnzand in de verblijven aan het zeven bent en er vervolgens om de zoveel tijd een bijzondere woestijnmuis nieuwsgierig om de hoek komt kijken naar wat je aan het doen bent. Verder ga ik over de Bilby extra onderzoek verrichten, voor school. Dat is een bedreigd buideldiertje dat ook alleen 's nachts leeft. Het heeft wel iets weg van een haas, maar dan met een heel spits neusje.

Ik heb hier overigens bijzonder veel Kaketoes gezien. Dat is echt zo bijzonder. Een hele zwerm. En een kabaal dat die dieren maken. Natuurlijk heb ik ook vele foto's gemaakt. Maar ik ga net als de vorige keer de foto's opsturen naar huis, zodra ze klaar zijn. Dan zal Roland ze wel in het dagboek zetten.

De mensen hier zijn erg aardig en zo gastvrij. Onbeschrijfelijk.

Volgende week ga ik bij de dierenarts mee werken. Daarna ga ik nog meewerken bij de vogels en daarna nog bij de kangaroe's en de waliby's

Overigens, ik heb al mijn eerste aanvaring gehad met een wolfspin of iets dergelijks. Hij zat op mijn fiets. Maar ik heb hem gelukkig weg kunnen jagen. Ik wil ze niet dood maken, want dat vind ik dan weer zonde. Stom eigenlijk, maar ja.

Dat was het wel weer even voor nu. Meer bijzonderheden volgen nog.

x Celinda

2 Juni 2002 ; 13:39:36
Inmiddels heb ik contact opgenomen met de mensen van het park. Ze komen me morgen vroeg halen. Het hostel waar ik zit, heet Elke's. Een leuk ontspannen hosteltje. Veel mensen die hier zitten zijn allemaal op doorreis geweest en beginnen nu net met hun reis door Australie. Het is leuk om te zien hoe iedereen probeert zijn weg te vinden in Oz.

Overigens, ik ben gistren al bij de Aboriginal art gallery geweest. Ik heb daar de vorige keer didges gezien van Blanassi en Yalu. Dit keer was er geen een didge te vinden van Blanassi. Dit omdat hij is komen te overlijden. Pas als zijn familie toestemming geeft om de didgeridoo's weer te verkopen, zal ik ze weer zien. Ik voel me eerlijk gezecht een beetje schuldig dat ik er een heb mee genomen. Maar deze is hoogst waarschijnlijk niet door David zelf gemaakt.

Wel heb ik meteen al op de eerste dag een echte Yalu didge gezien. Made by the man himself. Een fantastische didge voor $900,- Een goede prijs vind ik. Ik ben nu al hard aan het overwegen hem te kopen. Er is er nog een, maar die heb ik nog niet gespeeld. Daar was de eerste dag niet voldoende tijd voor. Ik ga vanmiddag nog wel even terug denk ik.

tot zover,

x Celinda.

1 Juni 2002 ; 11:07:36
1 juni 2002

Zo daar ben ik dan eindelijk. In Darwin al weer. Ik ben eerst naar Hongkong aan gekomen. Na 3 uur vertrok het volgende vliegtuig al naar Bali. Denpassar. Dat was even wennen zeg. Veel mensen die je vanalles willen aansmeren, voor veel te veel geld. Terwijl je eigenlijk helemaal niet veel hoeft te betalen. Maar dat moet je allemaal zelf uitvinden. Namelijk In het begin moest ik 50.000 Roepy betalen voor een ritje met de taxi. Dat is ongeveer 4 euro of zo. Wel stom want toen ik hoorde dat je gemakkelijk een ritje kon krijgen voor 15.000 roepy, ben ik toch beter gaan opletten. Nou, ik ben blij dat ik er weg ben, maar ik ben ook blij dat ik er ben geweest. Lekker eten en een gezellige sfeer. Misschien wel een beetje te toeristisch.

Even over Darwin, in het hostel waar ik verblijf, heb ik al een folder zien liggen van het park waar ik ga werken. Best lachen, omdat iedereen die me ziet kijken, denkt dat ik geinteresseerd ben in een dagje dierenpark, totdat ik ze natuurlijk vertel dat ik er ga werken. Hihi, dan zie ik al die verbaasde gezichten.

Goed, ik maakt het niet te lang vandaag. Wanneer ik weer iets leuks heb, zal ik weer schrijven. Ik zeg alleen wel te rusten, want ik heb een nacht in het vliegtuig overgeslagen met slapen. Dat moet ik nu echt inhalen, nadat ik boodschappen heb gedaan en een telefoonkaart heb gekocht.

x Celinda

29 Mei 2002 ; 1:18:05
Het is nu 29 mei 01.00 uur. Mijn spullen zijn gepakt en ik ben er helemaal klaar voor. Jullie ook? Dit is overigens even een testje om te kijken of alles werkt. .....Check.....

Ik hoop namens mijzelf, dat jullie het dagboek weer met zeer veel plezier zullen lezen. Even een kleine waarschuwing. Dit wordt in eerste instantie een dagboek, dat zal gaan over mijn stageperiode, bij Territory Wildlife Park 60 km. onder Darwin. Ik doe dierenverzorging als opleiding en dit is een prachtige buitenkans om eens met andere dieren te werken dan bijvoorbeeld, honden en katten, maar natuurlijk is dit voor mij óók een ideale kans om weer eens terug te keren naar mijn favoriete landje. Als ik klaar ben met mijn stage, ga ik voor een maand weer backpacken. Er staat al veel op mijn programma. Hierover vertel ik jullie later.

Zo, ik wens jullie wel te rusten, en tot lees in Oz.

Celinda.




Hieronder staan haar avonturen in 2000....

28 Augustus 2000 ; 0:33:10
29 Augustus 2000 ; 23:54:07
4 September 2000 ; 15:35:53
8 September 2000 ; 0:01:36
13 September 2000 ; 16:30:22
14 September 2000 ; 17:03:11
22 September 2000 ; 13:27:47
23 September 2000 ; 18:41:30
30 September 2000 ; 13:51:03
4 Oktober 2000 ; 23:19:10
5 Oktober 2000 ; 18:44:28
6 Oktober 2000 ; 14:04:28
10 Oktober 2000 ; 16:54:08
15 Oktober 2000 ; 15:11:13
23 Oktober 2000 ; 13:22:15
24 Oktober 2000 ; 14:20:47
25 Oktober 2000 ; 14:48:22
7 November 2000 ; 17:12:00
16 November 2000 ; 19:49:14
20 November 2000 ; 20:16:22
29 November 2000 ; 0:45:04
4 December 2000 ; 12:51:48
15 December 2000 ; 20:13:41
17 December 2000 ; 16:00:46
19 December 2000 ; 17:54:17
1 Januari 2001 ; 17:48:02
16 Januari 2001 ; 22:44:17
Compleet dagboek



VorigeHomeVolgende