Daarom nu een inhaalslag, in de laatste maand van het jaar. Er is weer voldoende nieuws!

Veel leesplezier!

Groetjes 

Bij de laatste twee optredens waar we onze nieuwe CD hadden, heeft vrijwel iedere bezoeker in een steeds volle zaal deze CD gekocht!

Net als de vorige CD van Inner Strength staat er ook op deze CD weer een groot aantal nummers met ondergetekende op didgeridoo. De titelsong van deze CD is zelfs gebaseerd op de Songlines van de Aboriginals. Hoe ze door de verhalen te vertellen hun kennis over het leven en over het land overdragen. De sfeer van een Corroboree wordt geschetst en hoe ze met hun verhalen hun weg blijven vinden in het onherbergzame Australische landschap. Hun kennis gaat niet verloren, maar is Unforgotten!

15 December spelen we in het Plein Theater in Amsterdam! Voor de eerste helft van 2008 wordt een aantal optredens gepland die vooral onder de grote rivieren plaats zullen vinden. Zeker voor iedereen boven de grote rivieren en aan de west-zijde van het land is dit dè kans om Inner Strength weer live te zien, nadat ze op Didge Your Life up al de sterren (de "many-coloured spotlights" uit de titelsong) van de hemel speelden.

Als je naar dit optreden wilt komen, zorg dat je van tevoren reserveert! Dit kan op telefoonnummer 020 - 693 33 80

15 December, 20:30u, Plein Theater Amsterdam

www.folkpop.nl
Als je al wat wilt horen van het nieuwe album, surf dan naar www.last.fm/music/Inner+Strength/Unforgotten
 

Celinda Scheepers stond in Oktober in Ahoy naast Marco Borsato, Ilse de Lange, Sita, Ali B, Racoon, Krezip, Edsilia Rombley, Martijn Krabbé. Wie wil dat nou niet meemaken als didge speler! Celinda heeft er een heel verslag van geschreven. Neem er lekker de tijd voor om het te lezen, of kijk kort naar wat één van de bezoekers op zijn/haar telefoontje heeft opgenomen.

Ergens rond de jaarwisseling wordt PostcodePop waarschijnlijk op TV uitgezonden.

3 MINUTES OF FAME BIJ POSTCODEPOP 2007!!!

19 oktober 2007 was het dan zover. Mijn vriendin Tjesje zou me al vroeg komen halen, om me naar Ahoy rijden. Ik moest al vroeg daar zijn, want mijn soundcheck stond gepland om 11.00 uur.

Ik wilde om acht uur opstaan, maar om half acht deed ik al geen oog meer dicht. Alle gedachten die er door mijn hoofd gingen maakte me op van de zenuwen. Zo’n groot evenement, met zulke grote namen en IK mag daar uitgerekend komen spelen op mijn didgeridoo. De zenuwen gierden door mijn lijf. Raar maar waar, want ik wist dat dat nergens voor nodig was.

Maar goed, dan maar opstaan en mezelf klaar maken voor vertrek. Drie didges mee. Ik had geen idee welke hun voorkeur had. Optreedkleding mee. Ik kon me ook niets voorstellen bij wat ze precies van me wilden deze dag, dus ik heb me gewoon flexibel opgesteld, ik zou het daar allemaal wel zien.

Eenmaal daar werden we op een privé terrein toegelaten. De eerste VIP bevestiging. Ik moest er wel om lachen. Dan bij de backstage ingang naar binnen. We kregen beiden een Artiesten badge. Met deze badge mochten we all areas komen. Een beetje een vreemd idee, dat je zomaar een boel BNers tegen kon komen. De eerste mensen die ik bespeurde bij de ingang, waren de mensen van Krezip. Even mezelf voorgesteld als de didgeridoospeler van die dag, omdat ik hen zou inleiden met mijn getoeter. Toevallig zei direct één van de bandleden wel interesse te hebben eens wat met didge te willen doen. Heb ik dus direct op ingespeeld door mijn kaartje dan maar af te geven.

We gingen boven een kijkje nemen. Namelijk, we hadden een kleedkamer, samen met de andere vertegenwoordigers van verschillende werelddelen. Er waren al wat mensen. Een trio uit Senegal met samba’s (trommelsoort). Zij vertegenwoordigde uiteraard Zuid-Afrika. Verder zou er een panfluit speler komen en twee Japanse trommelaars (die uiteindelijk gewoon twee oer Hollandse kaaskoppen bleken te zijn)

We gingen op verkenning. Omdat het nog vroeg was, waren de meeste BNers nog niet aanwezig, maar we konden al wel zien wie er allemaal zouden komen, want op alle kamers stonden de namen van de artiesten geplakt. Even een Greep: Marco Borsato, Ilse de Lange, Sita, Ali B, Racoon, Krezip, Edsilia Rombley, Martijn Krabbé (presentatie), Gaston (i.v.m. de postcode loterij) en vele anderen.

Ik kreeg een eigen podium in de zaal. Los van het hoofdpodium. Het idee was om als alle lichten uitgingen en het applaus was uitgeklonken, ik zou beginnen met spelen. 1,5 minuut kreeg ik hiervoor. Om dit te kunnen verwezenlijken, hadden ze een gammele trap voor het podium van 2 meter hoog gezet. Via deze trap moest ik het ding dan beklimmen in het pikkedonker. Dit ging redelijk. Tijdens de soundcheck bleek het beter te zijn, wanneer ik oortjes kreeg voor direct geluid, zodat ik mezelf goed terug kon horen, want de vertraging in het geluid maakte het onmogelijk om fatsoenlijk te kunnen spelen. (Op deze manier ging het stukken beter)

Wat verderop de dag druppelde de verschillende artiesten binnen en langzaam begon ik een beetje te wennen aan hun aanwezigheid. Als je Marco B voor de zoveelste keer voorbij ziet lopen, wordt het bijna normaal. Dit zorgde ervoor, dat ik me meer op mijn gemak ging voelen, waardoor er veel van de spanning van me af viel. Dit zou me ten goede komen tijdens het optreden.

Kort voor het avond eten ben ik even bij de make-up gaan kijken. Ik stond niet ingeroosterd, maar omdat ik vroeg was, konden ze me wel even onder handen nemen. Dit vond ik wel een prettig idee, aangezien ik daarna vol in de spotlights zou staan. Eenmaal helemaal ingekleurd, heb ik toen ook maar direct mijn kleren vast aangedaan voor de avond.

We hebben een lunch en een diner gekregen ook. Erg lekker en leuk om buiten te zien hoe de eerste bezoekers in de rij stonden te wachten. Kennelijk zijn er mensen die weten bij welke raampjes ze moeten zoeken om BNers te spotten. En ook al waren die er op dat moment niet, ze zwaaiden toch al naar me. (Even was ik zelf de BNer haha)

Goed, het was zover. De show ging beginnen. Geen zenuwen gelukkig. Ik werd verzocht naar de kleedkamer te gaan om me mentaal voor te breiden. Ze zouden me halen als het zover was. Oortjes vast in. Klaar om ingeplugd te worden. Daarna naar beneden. Mannetje erbij met walkietalkie. Geluidsman die in mijn broek zit om de aansluiting te verzorgen. Die mensen mogen ook alles haha. Didge lag klaar voor gebruik. Nu nog 3 liedjes van Racoon afwachten. Daarna zou ik op gaan. Ik kreeg het sein. Enige gezonde spanning was uiteraard wel aanwezig, maar ik was er klaar voor.

Eenmaal boven sta je daar in het donker. Filmpje van een wereldbol met een spannende muziek op de achtergrond. Zodra Australië in beeld kwam was het mijn beurt de eerste klanken in te zetten. Daar ging ik dan. Het ging fantastisch. Mensen waren enthousiast en het hele publiek klapte mee. En toen de overgang naar Krezip. Prachtig.

Nu lekker samen met Tjesje de rest van de show bekijken. En daarna backstage in de lounge gaan zitten. Tussen alle artiesten. Maar je wil je niet opdringen, dus ik heb nauwelijks met ze gesproken en helaas ook geen foto’s gemaakt van deze aangelegenheid gemaakt. Enkel nog wat met mensen van verschillende begeleidingsbands gesproken(die ik toch niet kende) die vol waardering waren. En met de gitariste van Krezip. Een aardige meid ook nog wat staan praten.

Tijd om naar huis te gaan. De eerste dag zat erop. Op naar de zaterdag.

Gelukkig wist ik nu wat me te wachten stond en kon met een gerust hart in mijn eigen bedje slapen. Ik hoefde zaterdag pas later aanwezig te zijn, dus ik heb heerlijk kunnen uitslapen.

De volgende middag zou ik met een andere vriendin Yvonne het hele verhaal nog eens opnieuw beleven. Maar nu dus vanuit een heel ander perspectief. Ik was veel meer ontspannen en vond het niet meer zo vreemd om gewoon op mensen af te stappen voor een praatje. Leuk was ook, dat mensen nu op mij afstapten. Veelal mensen van de crew trouwens, maar ik voelde me al aardig thuis in ieder geval.

Die avond na het eten weer naar de make-up. En wie tref ik daar? Ali B. Ik wilde graag een jam met hem doen ‘s avonds in de kleedkamer. Dus ik trok mijn stoute schoenen aan om hem dit voor te stellen. Hij maakte wat grapjes over mijn Jigedidoe, maar gaf later wel aan oprecht interesse te hebben me te horen en hij wilde het zelf ook wel eens proberen. Helaas is het er niet meer van gekomen. Jammer! Maar wie weet wat de toekomst ons bied na dit avontuur.

Het optreden ging veel soepeler deze keer. Alleen wel jammer dat ik de 1,5 minuut niet zo goed kon in schatten. Ik heb net over de minuut gespeeld kwam ik achter. Dus daar had gemakkelijk 20 seconde bij gekund. Helaas! Het optreden zat er nu toch echt op. Verschil met gisteren was dat de artiesten deze dag niet hoefden te wachten tot na het concert, dus de meeste artiesten waren al naar huis. Vandaar ook dat ik Ali ben misgelopen. Heb er wel een leuke foto aan over gehouden. Wel heb ik lekker het tweede concert nog bijgewoond en heb samen met Martijn Krabbé meegezongen bij muziek van Marco B. Deze man heeft lang niet zo’n kapsones als ik dacht. Leuk!

Goed dit was bij deze een kijkje achter de schermen van Ahoy op 19 en 20 oktober tijdens Postcodepop 2007. Het concert zal worden uitgezonden op nieuwjaarsdag. (kan zijn van oud op nieuw, maar kan ook later zijn) Houd dit even in de gaten dus, wanneer je mij zou willen zien optreden.

Ik hoop dat jullie met plezier dit verslagje hebben gelezen.

Celinda Scheepers
 

Een goede week geleden kreeg ik van Charlie McMahon een mailtje. Hij is weer van plan om door Europa te gaan touren, maar deze keer met Paul op keyboard. Charlie kan daardoor de nummers gaan spelen van zijn verschillende CD's Gondwana Land tracks, Travelling Songs, Tjilatjila, Bone Man en ook een aantal nieuwe nummers.

De muziek die Charlie maakt op albums als Tjila Tjila en Travelling is mede de inspiratie geweest voor de manier waarop mijn band, Inner Strength, de didgeridoo combineert met moderne instrumenten. De didge blijkt hierdoor goed te combineren in nummers die een poppy, folky of rocky stijl hebben.

Zodra ik meer informatie heb over de optredens van Charlie, komt het zeker op deze site. Of als je zelf ideeen hebt waar Charlie een optreden kan verzorgen, laat het mij of Charlie gerust weten.

Op hun eigen site schrijven ze er dit over:

Didge in India

Are you a fan of the didgeridoo? India and love trecking just like us? You have time in the (or around) Easter holiday?

Maybe this is something for you...

We, Markus Meurer and Lies Beijerinck, are didgeridoo players and teachers and are organizing a 2 week trip to North India.
We are trying to find 12 people who want to join us.

Here’s the plan:

• Start Saturday 22nd of March 2008
• Day 1: Fligh to New Delhi (toghether if possible), sleep at a nice hotel.
• Day 2: Little drive (only 6 hours :D) with Taxi to Haridwar and Relax. Possibility to do Yoga (city of Yoga).
• Day 3: Tour Rishikesh with personal guide (see fire ceremonies, funerals at the Ganges).
• Day 4: Tour Haridwar with our personal guide, take the night train to Kathgodan (close to Nepal). This train has comfortable beds!
• Day 5: Drive 3,5h with taxi/jeep (1h north of Almora) and walk half an hour from the road to this beautiful house (see photo), with porters for all the heavy didges.
• Day 6 to day 11: In the Mornings 2 hours of didge workshop. We will devide the group in 2 levels, one day you will follow a lesson with Markus, next day a lesson with Lies). Nice lunch and after 2 to 3 hours trecking in the foot mountains of the Hymalayas.
  In the evening we will have a didge jamsessions.
  Also there will be the possibility to have yoga lessons with Lothar Wester, check www.yoga-paderborn.de for more info.
  We will visit a 1000 year old temple in the neighbourhood, and much much more.
• Day 12: Travel back to New Delhi
• Day 13: Arrive to New Delhi, sleep in a nice hotel.
• Day 14: See New Delhi (visit Taj Mahal for instance)
• Day 15: Return
  
  

Cost: € 900,-
What do we offer for this 900,-?

It includes all the travelcosts in India (so excluded flight to India, from Europe it will be around € 600,-) all the accomadation, food, porters, personal guide for the whole of 2 weeks, all the didgeridoo and yoga lessons.

More info contact.

Markus Meurer: markusmeurer@hotmail.com
Lies Beijerinck: liesundertrees@zonnet.nl

Gary Thomas in Mönchengladbach

Didge spelers die naar de eerste Sfinks Workshops in België zijn geweest zullen Gary Thomas vast nog kennen. Hij is een paar jaar uit beeld geweest, maar binnenkort komt hij weer naar Europa. Eind deze maand is hij in Mönchengladbach. Dit stond op de Duitse Mailinglist:

Gary kommt nach Deutschland und gibt am 21.12.07 ein Weihnachtsspecial zum Einklang für eine neue Konzert- und Workshop-Serie.

Beginn 20 Uhr, Eintritt 15€,  bitte wie gewohnt warme Socken und Sitzkissen mitbringen.
Bitte meldet Euch rasch an,spätestens jedoch bis zum 15.12. da die Plätze rar sind und das Interesse gross: +49 - 2161 - 966417
 

Zorba the Yolngu Greek?

Altijd al gedacht dat Zorba uit Griekenland kwam? Zijn inspiratie lijkt ie uit Australie te hebben gehaald:

Resodance

Soms krijg je berichten voor de agenda, die je net even wat meer aandacht wilt geven. Dit is er eentje van:

20 januari 2008 in de muziekschool van Vleuten!
Dans je dans op live muziek
We nodigen je uit om jezelf te (laten) bewegen op de live klanken van Harry en Pendell en een aantal gastmusici. Het is onze bedoeling dat je jouw bewegingsstroom kunt volgen zoals die zich aandient. Je kunt de klanken laten resoneren in jezelf en in jouw dans (vandaar de naam Resodance). Er is ruimte voor ontmoeting in de dans en/of voor je eigen dans. We beginnen met een korte kennismaking en een begeleide warming up. Nu eens geen klankbad of -massage maar jouw dans of beweging op klanken. Na afloop, bij een kopje thee, is er gelegenheid tot het delen van je ervaringen.

Muzikale begeleiding:
Harry van der Burgt: didgeridoo?s, mondharp, etc.
Pendell Lewis: didgeridoo?s, klankschalen, gong, pentatonisch woodblock, tinka's, djemb? etc.
Muzikanten die graag met hen mee willen spelen kunnen zich bij hen aanmelden voor 9 januari 2008

Kijk op www.dansjedans.nl voor meer info

Eerder nieuws: