Didgerinews
No.8 Jaargang 1 Updated:  28 Juli 2002

Van de Webmaster

28 Juli 2002
DidgeriNews nummer 8 licht/ligt voor je

Net terug van Eisenbach (Djalu), Ruigoord en Sfinks en meteen barst de zomer goed los.
In deze DidgeriNews een aantal korte verslagjes van Djalu en van Sfinks. De foto's van Sfinks staan ondertussen al op DidgeWeb. De foto's van Djalu komen binnenkort in het fotoboek, maar je kunt voorlopig al een blikje werpen op http://www.didgeweb.com/photobook/djalu2002.html

Veel leesplezier.


Djalu (Eisenbach)

28 Juli 2002
16 en 17 Juli was ik in Eisenbach om een workshop didgeridoo met Djalu te volgen. Djalu was ongeveer twee weken in Duitsland, maar omdat ik ook Ruigoord en Sfinks mee wilde maken heb ik ervoor gekozen om maar twee daagjes te gaan.

Welcome
Na een lange treinreis, die om 9 uur 's morgens in Eindhoven begon, kwam ik na 3 keer overstappen tegen 5 uur 's middags in Neustadt in het Zwarte woud aan. Daar een bus gezocht die verder ging naar Eisenbach. Gelukkig was er een vriendelijke treinreiziger die ook naar Eisenbach moest die me de bus wees. In de trein van Keulen naar Freiburg -een rit van 4 uur- nog gezellig gebabbeld met een zekere Jasmine, een Duitse lerares die een aantal jaar geleden toevallig een jaar in Australie had doorgebracht en daar een didge had gekocht. Blijkt het toch weer een klein wereldje te zijn.

In Eisenbach hing al een wat dreigende lucht en de regen die voorspeld was (en mij ook regenkleding mee had doen nemen) zat er duidelijk aan te komen. De volgende dagen waren erg regenachtig. In plaatsen niet al te ver van Eisenbach was er zelfs flink veel water overlast. Het deed Djalu en zijn familie vast aan het regenseizoen denken. Alleen was het hier een stuk kouder, dat wil zeggen, voor ons Hollanders nog net vol te houden in een T-shirt (andere kleren had ik niet bij me, het was immers zomer en ik ging naar het Zuiden), maar voor Djalu zijn familie was het stervenskoud. Ze liepen in extra kleren rond en droegen zelfs dikke wanten. En in het cursuslokaal -wat normaal gesproken een boogschiet hal was- warmden ze zich aan de houtkachel.

Toen ik aankwam werd ik al hartelijk begroet door Guam Lim die de groep begeleidde en ook de familie van Djalu, die net na de eerste cursusdag in het hotel binnenkwam, begroette me hartelijk. Een goed begin van de 2 dagen in Eisenbach.

Dinsdag begon ik aan de eerste workshop. Eerst vertelde Guam iets over Djalu, dat hij de stamoudste is en dat men in de Aboriginal gemeenschappen gewend is dat men naar een stamoudste alleen luistert en hem niets vraagt. Aan de andere kant wist men ook wel dat wij westerlingen veel sneller vragen stellen, dus als er iets gevraagd werd, werd daar door iedereen goed mee omgegaan.
Voor we begonnen legde Djalu wat uit over didgeridoos, vertelde dat hij een open atmosfeer wilde, waar iedereen op gelijk niveau tegen elkaar kon spreken zonder kwaad te worden als je iets zei. Om te zorgen dat niemand ziek zou worden van wat er uitgelegd werd, begonnen ze met een reinigingsceremonie, die normaal gesproken alleen gedaan wordt voor jongens die beginnen aan de eerste initiatie tot volwassenheid. Blanken zijn bij een dergelijk ceremonie eigenlijk nooit aanwezig, maar voor ons werd een uitzondering gemaakt. En vrouwen hoorden er al helemaal niet bij, maar ook hier bleek weer de openheid van Djalu. De aanwezige vrouwen (en zelfs de drie Aboriginal vrouwen die erbij waren) mochten erbij blijven, als ze hun buik maar afschermden met hun handen.

Daarna de workshop. We moesten in een kring gaan zitten en ik kreeg het gevoel dat we op dezelfde manier les kregen als de kinderen als ze de ritmes uitgelegd krijgen. Djalu of zijn zoon Larry legden een ritme uit, speelden het een paar keer voor, en vervolgens mocht iedereen één voor één laten horen hoe hij of zij het speelde. En af en toe speelde Djalu of Larry het ritme weer voor. Om de maat te houden waren er steeds clap-sticks bij aanwezig. Het was zelfs zo, dat het niet precies hetzelfde spelen van het ritme minder erg was, zolang je maar precies in de maat speelde. Als je niet in de maat speelde maar het ritme verder exact goed had, was het niet goed en mocht je nog een keer proberen.

Djalu Dancing...Die middag nam een half-bloed Indiaan afscheid en om Djalu en zijn familie te bedanken voerde hij een Indianen dans op. Zag er leuk uit, maar ik had er heel erg het gevoel bij dat het niet echt was, gewoon ingestudeerd of zo. Vervolgens kwam Djalu en zijn familie aan de beurt om van de Indiaan afscheid te nemen. Ook zij waren in vol Aboriginal ornaat en er werd een kleine corroboree opgevoerd. In tegenstelling tot wat de Indiaan deed, kwam dit zo echt en recht uit het hart over. Terwijl de mannen zongen, op hun clapsticks sloegen, didge speelden en dansten kon je ook de vrouwen -in het begin in de achtergrond, later namen ze volledig deel- op een heel lieve manier mee zien dansen. Op foto's is zoiets helaas moeilijk vast te leggen.

's Avonds zou iedereen in principe bij het kampvuur samen komen, maar door de regen gebeurde dit helaas niet tijdens de twee dagen dat ik er was. Carolus kwam na mij en heeft dat wel mee gemaakt (en jaloers dat ik was toen ik zijn verhalen hoorde :-)  ).

De tweede dag dat ik er was waren er weer workshops. Deze keer zowel door Djalu als door Larry, oftewel in twee groepen: beginners en gevorderden. Ook nu weer werden er regelmatig songlines gezongen en gespeeld. Djalu's vrouw (die het Engels wat beter beheerste dan Djalu) vertelde zo ongeveer waar de songlines over gingen. Eén songline was over het ontstaan van de Didgeridoo. Hoe deze uit het water was gekomen en door het land was verspreid. Ook nu weer was het puur genieten.

En donderdag was het weer tijd om terug naar huis te gaan (om zaterdag in Ruigoord te kunnen zijn). Het weer begon gelukkig op te knappen, zodat Djalu's familie weer wat aangenamere temperaturen kreeg en zodat er 's avonds weer bij het kampvuur verhalen verteld konden worden. Helaas heb ik dat laatste niet meegemaakt, maar ik hoop dat Djalu Europa volgend jaar weer bezoekt/kan bezoeken....

Roland


Sfinks

28 Juli 2002
Dit jaar was het voor de negende keer dat vlak voor het Sfinks festival in Boechout de Didgeridoo workshops werden gehouden. Ikzelf was er voor de vierde keer bij. Dit jaar waren het eigenlijk allemaal bekende didge docenten, d.w.z. dezelfde als vorig jaar of het jaar daarvoor: Gary Thomas, die vanaf de eerste workshops erbij was, Charlie McMahon, die alweer een jaar of vier komt, Mark Atkins, die twee jaar geleden erbij was en Michael Jackson, dit jaar voor de tweede keer.

Sfinks VrijdagmiddagMark Atkins had ook Daniel O'Shea meegenomen, een muzikant (bassist/gitarist) met wie hij regelmatig optreedt. Helaas was er met Daniel wat minder interactie en het leek erop dat hij nog niet precies wist wat hij op de workshops zou doen. Pas donderdag en vrijdag wist hij met Mark wat nummers te spelen met cursisten erbij om aan te geven hoe ze samen hun nummer componeren en spelen.

De workshops waren natuurlijk weer gezellig als vanouds. Iedere docent had wel een paar nieuwe dingetjes om ons te leren. Na de lunch werd er een film vertoond; 's maandags over de begrafenis rituelen van Aboriginals (waiting for Harry) en dinsdag, woensdag en donderdag een aflevering van Bush Mechanics, een komische serie over Aboriginals die ondertussen met wrakken van auto's door de bush proberen te komen en onderweg op de meest inventieve manieren hun auto rijdende houden. En ondertussen zag je ook wat van andere dingen die ze bezig hielden.

Vrijdag werd er 's morgens geoefend voor het optreden van de cursisten. 's Middags was er tijd voor vragen over didgeridoo's, Aboriginals en Australie en werden er wat dreamtime verhalen verteld. Daarna de eindpresentatie van de diverse workshops: Capoeira (ook daar was een workshop van), Didgeridoo en Flamengo. Het resultaat is in het fotoboek te zien en te beluisteren. Helaas kon Judith (zie de vorige DidgeriNews) er door een hersenschudding niet bij zijn (Judith: Beterschap!!).
 
Traditiegetrouw waren er dinsdag en woensdagavond optredens in het Sfinks café. Hierbij bleek dat Gary ook talent had op het gebied van verhalen vertellen en zingen. Michael liet ook zijn snelle kunsten horen. Daarnaast had hij een fraai nummer met de trompet tonen (Anika) met op de achtergrond een langzaam ritme in B. Omdat hij (nog?) niet tegelijkertijd didge hoorn en drone kan spelen, was de eer aan mij om het B-ritme te spelen. Hopelijk krijg ik hier nog een fotootje van. Sfinks Café
Sfinks Café Woensdagavond was het de beurt aan Mark en Charlie. Helaas had Mark de pech dat de stoppen tot drie keer toe sprongen (misschien ook omdat de koffiepot op dezelfde groep stond!!). Verder was het een mooi stukje muziek met Daniel. Met Charlie werd een techno achtig feestje, waarbij Charlie allerlei andere mensen op het podium haalde. Alles bij elkaar waren het in ieder geval twee swingende avonden.

Volgend jaar zijn de didge workshops alweer voor de tiende keer. Benieuwd of er iets speciaals wordt gedaan!

Roland


 
 


DidgeriNews Nr. 1: Artikel Charlie McMahon - Update Blanasi ; Januari 2002
DidgeriNews Nr. 2: Blanasi overleden verklaard - Nieuwe Didge Jam in A'dam ; Februari 2002
DidgeriNews Nr. 3: Fujara - Ruigoord - Geruchten ; Maart 2002
DidgeriNews Nr. 4: Blanasi Tribute Festival - Neusademhaling - Red Centre Dreaming ; Maart 2002
DidgeriNews Nr. 5: Garma Festival ; April 2002
DidgeriNews Nr. 6: Webmaster in San Diego -  Djalu in Europa - Sfinks Docenten ; Mei 2002
DidgeriNews Nr. 7: Charlie's ideeen voor Sfinks - Aboriginals in Europa - Didgeridoo Magazin ; Juni 2002

Deze nieuws pagina bestaat vanaf Januari 2002. Als er nieuwtjes zijn uit Didgeridoo land komen die op deze pagina te staan. De DidgeriNews pagina zal onregelmatig ververst worden. Als er een nieuwe versie is zal dit op de startpagina van DidgeWeb staan en het zal in de agenda mailtjes genoemd worden. Als je je nog niet hebt aangemeld voor de agenda mailtjes, kun je dat doen via deze link.

Als je didge nieuwtjes hebt kun je het natuurlijk altijd naar me emailen. Er is geen garantie dat je berichtje geplaatst wordt en het kan zijn dat ik het berichtje hier en daar wat aanpas (bij grote wijzigingen word je eerst geinformeerd ).

Verder ben ik (omdat berichten door derden aageleverd kunnen worden) als webmaster niet aansprakelijk voor de correctheid van de inhoud van berichtjes, hoewel ik natuurlijk wel steeds probeer zo zorgvuldig mogelijk te zijn.